Αν θέλετε να διαβάστε το άρθρο στ’ Αγγλικά πατήστε εδώ!
Η φράση "What's up Beck?" είναι μια από τις πιο διάσημες φράσεις στο χώρο του Αμερικάνικου μπάσκετ. Ξέρουμε από ποιον προέρχεται όμως;
Σε μια συζήτηση μεταξύ του Zach Lowe και του Howard Beck, ο Zach Lowe είπε τα εξής:
"Τότε είναι που έμαθα, ότι ο Howard Beck ήταν ο πιο κουλ ρεπόρτερ στην αίθουσα. Υπήρχε μια συνάντηση, νομίζω ότι ήταν στο Seraton στο Midtown, όταν ήρθε ο Κόμπι. Ήταν μεγάλη υπόθεση που ήρθε ο Kobe στη συνάντηση. Όλοι οι οπαδοί ήξεραν πού είναι οι συναντήσεις εκείνη την περίοδο και ο Kobe βγήκε από μια λιμουζίνα. Υπήρχε κόσμος, φορούσε γυαλιά ηλίου, μπαίνοντας στο ξενοδοχείο, είμαι μαζί σου, μιλάμε ή περπατάμε και ο Kobe περνάει από δίπλα μας. Ο Kobe απλώς κατεβάζει τα γυαλιά ηλίου και λέει: "What's up Beck”; Δεν πρόσεξε κανέναν άλλον, και είπα, "Αυτός είναι ο πιο κουλ τύπος στο δωμάτιο, το θυμάσαι αυτό,Howard ;"
Μετά από αυτή την όμορφη ιστορία, πρέπει να σας συστήσω (αν δεν τον γνωρίζετε ήδη) τον Ένα Και Μοναδικό Howard Beck!
Για όσους δεν γνωρίζουν τον Mr.Beck:
Ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα ως δημοσιογράφος το 1997 στο μέσο Los Angeles Daily News. Εκεί, άρχισε να γράφει ως Beat Writer για τους Los Angeles Lakers μέχρι και το 2004. Όπως μπορείτε να φανταστείτε, ο Beck βίωσε από κοντά την εποχή των Shaq-Kobe, την άφιξη του Φιλ Τζάκσον και τη διάλυση της δυναστείας των Lakers το 2004. Για τα επόμενα 9 χρόνια εργάστηκε για τους New York Times, καλύπτοντας κυρίως τους New York Knicks και για λίγο τους Brooklyn Nets όταν μετακόμισαν στο Brooklyn.
Το 2013, ο Howard Beck εντάχθηκε στο δυναμικό του Bleacher Report, όπου ήταν Senior Writer που κάλυπτε το ΝΒΑ. Είχε επίσης το δικό του podcast από το 2017 έως το 2020 με τίτλο: The Full 48 Podcast. Σε αυτό έχει φιλοξενήσει πολύ σημαντικές προσωπικότητες όπως τον Commissioner του ΝΒΑ Adam Silver, την Πρόεδρο των Λος Άντζελες Λέικερς Τζίνι Μπας και πολλούς άλλους.
Από τον Δεκέμβριο του 2020 έως τον Φεβρουάριο του 2023, εργαζόταν ως Senior Writer του NBA για το Sports Illustrated και φιλοξενούσε από κοινού το podcast The Crossover με τον Chris Mannix!
Αυτήν τη στιγμή αρθρογραφεί για το GQSports και παράλληλα βρίσκεται και στο Locked On Podcast Network ως NBA Playoffs & Offseason Insider!
Όπως καταλαβαίνετε μιλάμε για έναν από τους πιο καταξιωμένους δημοσιογράφους που καλύπτουν το NBA παγκοσμίως. Είναι μεγάλη μου χαρά και τιμή που ο Howard Beck αποδέχτηκε την πρόσκλησή μου να κάνουμε ένα QNA μαζί και ταυτόχρονα να έχω την ευκαιρία να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις ενός τόσο αναγνωρισμένου ατόμου από τον χώρο των Media που καλύπτουν το NBA.
Νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο σε όλους, ότι θα ήθελα να του κάνω αμέτρητες ερωτήσεις. Ωστόσο, δεδομένου ότι είναι σπάνιο να έχω την ευκαιρία να συνομιλήσω με τόσο σημαντικό πρόσωπο αυτού του χώρου, προσπάθησα να κάνω τις ερωτήσεις μου πιο γενικές ώστε να καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα πραγμάτων αλλά και να είναι ενδιαφέρουσες τόσο για εμένα όσο και για το αναγνωστικό κοινό.
Οι πρώτες μου ερωτήσεις έχουν να κάνουν με το πώς βλέπει τη δουλειά του, αλλά και με την περίοδο που δούλευε ως beat writer στους Los Angeles Lakers!
1. Ως ένα άτομο που γράφει για τον κόσμο του NBA, η δουλειά σας ως beat writer ή αρχισυντάκτης στα μεγαλύτερα site του NBA στον κόσμο φαίνεται ιδανική. Είμαι σίγουρος όμως, ότι η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική. Θα χαιρόμουν πολύ αν μου δίνατε κάποια θετικά και κάποια αρνητικά στοιχεία της δουλειά σας!
Από πολλές απόψεις, είναι προφανώς μια ονειρεμένη δουλειά. Πληρώνομαι για να κάνω ρεπορτάζ, να γράφω και να μιλάω για το ΝΒΑ. Πληρώνομαι για να παρακολουθώ αγώνες, να παρευρίσκομαι αγώνες και να ταξιδεύω για αγώνες. Πληρώνομαι για να κάνω συνεντεύξεις και να γράφω για αθλητές που είναι παγκόσμια είδωλα, που είναι οι καλύτεροι στον κόσμο σε αυτό που κάνουν. Προσπαθώ να μην το ξεχνάω ποτέ αυτό. Και ξέρω ότι κάθε λάτρης των σπορ πιστεύει ότι είναι η πιο ωραία δουλειά στη Γη. Υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτό, φυσικά. Αλλά είναι επίσης μια πολύ απαιτητική δουλειά, σε μία ρευστή βιομηχανία. Πέρασα 16 χρόνια ως beat writer, καλύπτοντας τους Λέικερς από το 1997-2004 και τους Νικς από το 2004-13. Αυτό σήμαινε ότι θα έπρεπε καλύψω ολόκληρη τη σεζόν των 82 αγώνων, εντός και εκτός έδρας, συν τα Playoffs. Δούλευα συνήθως επτά ημέρες την εβδομάδα και περνούσα πάνω από 100+ νύχτες σε ταξίδια. Δούλευα συχνά τις διακοπές. Έγραφα 250-350 άρθρα το χρόνο, συχνά στο τέλος της προθεσμίας. Οπότε ναι, είναι συχνά μια αγχωτική δουλειά, επίσης. Τα τελευταία 10 χρόνια, εργάστηκα ως national writer – για το Bleacher Report και μετά για το Sports Illustrated – που σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να καλύπτω παιχνίδια εντός προθεσμίας ή να ταξιδεύω σχεδόν τόσο πολύ. Έτσι υπάρχει μια πολύ καλύτερη ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.
2.Σε ένα από τα άρθρα σας, μιλήσατε για την ανθρωπιά που αναδυόταν από τον Kobe. Ήσασταν ο beat writer των Λέικερς από το 1997 έως το 2004. Παρακολουθούσατε τον Κόμπι κάθε μέρα, από τα πρώτα του χρόνια στο πρωτάθλημα μέχρι την μπασκετική του ενηλικίωση με το three-peat με τον Shaq, ίσως όπως κανένας άλλος.
Δεν σχεδίαζα να παρακολουθήσω τον τελευταίο του αγώνα "Τι;" μου φώναξε, με μία άγρια ματιά και ένα χαμόγελο. "Δεν μπορείς να είσαι εδώ στα 17 και να μην είσαι εδώ για τα γαμημένα 37, φίλε!" Με χτύπησε με το πίσω μέρος του χεριού του στο στήθος. "Έλα, φίλε! Τελείωσε το ταξίδι!"
Φαίνεται ότι υπήρχε μια στενή σχέση μεταξύ σας. Στο τέλος της ημέρας, τι θα σας μείνει περισσότερο στη ζωή σας όσον αφορά τη σχέση σας με τον Kobe;
Όταν είσαι κοντά σε έναν παίκτη για επτά χρόνια –σχεδόν σε κάθε προπόνηση, shootaround και παιχνίδι– σίγουρα δημιουργείς ένα συγκεκριμένο είδος δεσμού. Δεν θα έλεγα ότι ήμασταν «κοντά». Δεν κάναμε παρέα. Δεν ήμασταν φίλοι, αλλά ήμασταν φιλικοί, αν αυτό βγάζει νόημα. Και υπήρξαν πολλά σκαμπανεβάσματα σε όλη τη διαδρομή. Ο Kobe δεν ήταν πάντα ευχαριστημένος με αυτά που έγραφα ή έλεγα. Αυτό συμβαίνει με τη δουλειά, όμως. Αλλά υπήρχε σίγουρα ένας αμοιβαίος σεβασμός, και ευχαριστιόμασταν να συναντιόμαστε ο ένας με τον άλλον όλα αυτά τα χρόνια, αφού έφυγα από το L.A. για τη Νέα Υόρκη το 2004. Πάντα έβρισκε χρόνο για μένα αν είχα ερωτήσεις που ήθελα να κάνω, μακριά από τις συνεντεύξεις τύπου και τα πλήθη. Τι θα μου μείνει περισσότερο; Η έντονη συγκέντρωση του και η αφοσίωσή του. Ο Kobe ήξερε ακριβώς τι ήθελε από την καριέρα του και έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να το πετύχει. Δεν έχω γνωρίσει ποτέ κανέναν πιο αφοσιωμένο στην τέχνη του, στο μπάσκετ ή σε οποιονδήποτε άλλο τομέα.
3. Είστε ένας από τους λίγους ανθρώπους που έζησαν τόσο κοντά από το three-peat των Lakers έως και την κατάρρευση τους την εποχή του Phil-Kobe-Shaq. Πολλά έχουν γραφτεί για εκείνη τη δύσκολη περίοδο. Όταν κοιτάτε πίσω στον εαυτό σας, τι πραγματικά θυμάστε από όλη αυτή την αντίφαση; Από τη χαρά της νίκης στην ήττα της διάλυσης
Σκέφτηκα ότι ήταν ντροπή που ο Kobe και ο Shaq δεν μπορούσαν να βρουν έναν τρόπο να φτιάξουν τη σχέση τους και να συνεχίσουν να παίζουν μαζί. Θα μπορούσαν ενδεχομένως να είχαν πάρει ακόμη ένα άλλο πρωτάθλημα ή δύο ακόμη πρωταθλήματα. Ο Shaq θα έπρεπε να είχε τελειώσει την καριέρα του στο L.A., αλλά ξέρω επίσης ότι είναι πιο περίπλοκο από αυτό. Υπήρχαν ζητήματα με το salary-cap που καθιστούσαν δύσκολο να συνεχιζόταν να χτίζεται η ομάδα γύρω τους. Το supporting cast είχε γεράσει. Και ο Kobe χρειαζόταν χώρο να συνεχίσει να αναπτύσσεται και να εξελίσσεται για να γίνει ηγέτης, κάτι που ήταν δύσκολο να γίνει όσο ο Shaq ήταν εκεί.
Τώρα ας πάμε σε πιο γενικές ερωτήσεις:
1. Πρόσφατα, υπήρξε μια έντονη συζήτηση σχετικά με την αλλαγή του τρόπου διεξαγωγής του All-Star Game έτσι ώστε να γίνει πιο ανταγωνιστικό, όπως ήταν παλιά. Ο κόσμος φαίνεται να ζητά μια τέτοια αλλαγή λόγω των χαμηλών αριθμών τηλεθέασης φέτος. Υποστηρίζετε αυτή τη θεωρία ή πιστεύετε ότι το All-Star Game είναι ένα πράγμα για να χαλαρώσουν οι παίκτες και ότι είναι εντάξει αν δεν είναι και τόσο πολύ ανταγωνιστικοί μεταξύ τους;
Το NBA πρέπει να επανεξετάσει σοβαρά το All-Star Game. Οι παίκτες σαφώς δεν νοιάζονται ποιος κερδίζει ή χάνει, παρά τις αλλαγές που έχουν κάνει τα τελευταία χρόνια. Και αν οι παίκτες δεν νοιάζονται, δεν καταλαβαίνω γιατί θα το κάνουν οι φίλαθλοι. Η τηλεθέαση θα συνεχίσει να μειώνεται. Δεν είμαι σίγουρος ποια είναι η λύση.
2.Σε ένα άρθρο σας- αφιέρωμα στον David Stern, λέτε:
Αν ο Stern ήταν μερικές φορές αυταρχικός και δικτατορικός, αυτό ήταν αναμφισβήτητα αυτό που χρειαζόταν το ΝΒΑ —ένας δηκτικός μαχητικός χαρακτήρας που θα μπορούσε να κρατήσει τους πλούσιους ιδιοκτήτες υπό έλεγχο, να ζητήσει από τους παίκτες να είναι υπεύθυνοι και αν χρειαστεί να λογοδοτήσουν και να μαζέψει τα έσοδα από τα στελέχη των τηλεοπτικών δικτύων και τις εταιρείες παπουτσιών.
Ποια πιστεύετε ότι είναι η καλύτερη προσέγγιση για την επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή το ΝΒΑ; (Load management, σε ορισμένες περιπτώσεις το Players Empowerment ή περίεργες σκηνές με τον Ja Morant)
Η πιο σκληρή προσέγγιση του David Stern ή η πιο «χαλαρή» προσέγγιση του Adam Silver;
O David και ο Adam είναι πολύ διαφορετικές προσωπικότητες, και μπορείτε να το δείτε στον τρόπο με τον οποίο ο καθένας διευθύνει τη λίγκα. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο Stern θεωρήθηκε συχνά ως πολύ αυστηρός, πολύ αυταρχικός, και υπερβολικά άτομο που απαιτεί αυστηρή πειθαρχία.Ο Siver θεωρείται πλέον (από μερικούς ανθρώπους γύρω από τη λίγκα) ότι κλίνει πολύ προς την άλλη κατεύθυνση, ότι είναι πολύ εξυπηρετικός όχι μόνο με τους παίκτες, αλλά και με τους ιδιοκτήτες και τις ομάδες που έχουν παραβιάσει τους κανόνες, είτε το θέμα είναι tampering, tanking ή ζητήματα εκτός γηπέδου. Δεν ξέρω αν υπάρχει «σωστός» ή «λάθος» τρόπος για να χειριστείς όλα τα ζητήματα που αντιμετωπίζει το ΝΒΑ. Και το load management,, συγκεκριμένα, είναι ένα εξαιρετικά περίπλοκο θέμα. Δεν μπορείς να αναγκάσεις έναν τραυματισμένο παίκτη να παίξει. Και σε πολλές περιπτώσεις, το ιατρικό επιτελείο της ομάδας είναι αυτό που υπαγορεύει την ξεκούραση των παικτών. Το NBA δεν μπορεί να πει στις ομάδες πώς να διαχειριστούν τους παίκτες τους.
3. Είστε ψηφοφόρος για τα Βραβεία NBA εδώ και πολλά χρόνια.
Ποιος είναι ο τρόπος σκέψης σας για την εύρεση του νικητή; Τα advanced analytics παίζουν σημαντικό ρόλο στην απόφασή σας;
Στο νέο CBA, θα υπάρχει ένα όριο στα παιχνίδια που πρέπει να έχουν παίξει οι παίκτες, έτσι ώστε να έχουν δικαίωμα συμμετοχής για τα βραβεία του NBA και τις All-NBA Πεντάδες, που θα είναι χωρίς θέσεις από εδώ και πέρα.
Αυτός ο νέος κανόνας αλλάζει κάτι για εσάς ως ψηφοφόρο και πώς θα χειριστούν οι ομάδες τον νέο κανόνα επειδή όλα αυτά τα βραβεία αποτελούν σημαντικό παράγοντα στα συμβόλαια των παικτών;
Λαμβάνεις υπόψιν τα πάντα: Προσωπικές παρατηρήσεις από την παρακολούθηση αγώνων. Στατιστικά Box score. Προηγμένα στατιστικά. Τι λένε άλλοι παίκτες, προπονητές και σκάουτερ για έναν παίκτη. Η επιτυχία της ομάδας έχει επίσης σημασία, ειδικά για τον MVP. Δεν υπάρχει τέλειος ή επιστημονικός τρόπος για να συμπληρώσεις μια ψηφοφορία και δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Απλώς προσπαθείς να φιλτράρεις όλες τις πληροφορίες που έχεις και να πάρεις την καλύτερη απόφαση. Σχετικά με τη νέα απαραίτητη προϋπόθεση των 65 παιχνιδιών: Δεν νομίζω ότι ήταν απαραίτητο. Οι ψηφοφόροι λάμβαναν ήδη υπόψιν τους τον αριθμό των παιχνιδιών που έπαιξαν ή έχασαν οι παίκτες. Μπορείτε να το δείτε στα αποτελέσματα ανά τα χρόνια. (Είναι ο λόγος που ο Malcolm Brogdon κέρδισε τον Joel Embiid για το Rookie of the Year το 2017.) Καταλαβαίνω τι κάνει το NBA, ωστόσο. Θέλουν να δώσουν στους παίκτες περισσότερα κίνητρα να παίζουν πιο συχνά και είναι καλός στόχος. Δεν ξέρω όμως πόσο μεγάλο αντίκτυπο θα έχει στην πραγματικότητα.
4.Με τη διάλυση των Νετς, οι λόγοι της οποίας δεν είναι φυσικά μόνο αγωνιστικοί, φαίνεται ότι το concept των Superteam σιγά σιγά παραπαίει. Πρωταθλητές της περσινής χρονιάς ήταν ο Στεφ Κάρι και μια παρέα πολύ καλών παικτών. Μετά το φιάσκο των Νετς, πιστεύετε ότι οι ομάδες θα ξανασκεφτούν και θα ακολουθήσουν τη λογική του Γκόλντεν Στέιτ ή των Σέλτικς, δηλαδή να φτιάξουν κάτι από την αρχή ή όποτε υπάρχει διαθέσιμος ένας σταρ, ανεξάρτητα από το αν πρέπει να σπάσουν ένα ρόστερ, θα κάνουν την κίνηση?
Οι ομάδες θα κυνηγούν πάντα έναν σούπερ σταρ. Εάν είσαι αρκετά τυχερός να αποκτήσεις έναν Star, προσπαθήσεις να αποκτήσεις έναν δεύτερο Star. Αν έχεις δύο, προσπαθείς να πάρεις έναν τρίτο. Αυτή είναι η φύση του ΝΒΑ. Αλλά είναι πραγματικά δύσκολο να γίνει! Το μοντέλο της Superteam έχει σίγουρα εξασθενίσει τα τελευταία χρόνια, γιατί απλά δεν είναι τόσο εύκολο να αποκτήσεις πολλούς Stars. Είχαμε αρκετούς πρόσφατους πρωταθλητές με μόνο έναν παίκτη με MVP-διαμέτρημα: τους Raptors, με τον Kawhi Leonard, οι Μπακς με τον Γιάννη, οι Warriors με τον Steph. Νομίζω ότι είναι μια καλή τάση για τη λίγκα, γιατί σημαίνει ότι περισσότερες ομάδες έχουν την ευκαιρία να τα κερδίσουν όλα. Υπάρχει μια πιο ομοιόμορφη διασπορά των ταλέντων του υψηλού επιπέδου. Αλλά οι ομάδες θα προσπαθήσουν ακόμα να πάρουν όσο περισσότερους Stars μπορούν. Αυτό δεν θα σταματήσει ποτέ.
2. Πριν από 2 μήνες, υπήρχαν ρεπορτάζ ότι ο Michael Jordan ενδιαφέρεται να πουλήσει τους Charlotte Hornets. Δεδομένου ότι, αν φύγει από τους Hornets, θα φύγει ως αποτυχημένος ιδιοκτήτης, Πιστεύετε ότι η νοοτροπία που είχε ως παίκτης, που ήταν να είναι πάντα νικητής, τον οδήγησε σε κάποιες βιαστικές κινήσεις που κατέληξαν να είναι λάθος; Ή απλά πιστεύετε ότι δεν έχει σημασία πόσο καλός είσαι ως παίκτης στο παρκέ,με τη σωστή διαχείριση ενός franchise; Τελικά, ήταν η αγορά μια καλή κίνηση για την κληρονομιά του ή ο κόσμος θα τον θυμάται πάντα ως τον καλύτερο παίκτη όλων των εποχών, ανεξάρτητα από αυτή του την κίνηση;
Προφανώς, το να είναι ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών, δεν κάνει ένα άτομο ικανό να έχει τα προσόντα για να διευθύνει μια ομάδα. Έχουμε δει πολλούς σούπερ σταρ του NBA να αποτυγχάνουν ως προπονητές και GM όλα αυτά τα χρόνια. Ο Τζόρνταν είχε την πρόκληση να έχει μια ομάδα σε μια σχετικά μικρή αγορά. Αλλά έκανε επίσης πολλά λάθη στην πορεία - τους GM και τους προπονητές που προσέλαβε κ.λπ. Ωστόσο, είναι ο Michael Jordan. Κανείς δεν πρόκειται να νοιαστεί ποτέ για το ρεκόρ του ως ιδιοκτήτης των Hornets (ή για την περίοδό του με τους Wizards). Η κληρονομιά του είναι ασφαλής.
6.Σε λίγα χρόνια ο Lebron, ο Steph και ο Lillard θα αποσυρθούν. Κατά τη γνώμη μου, έχει ολοκληρωθεί ένας κύκλος με παίκτες που είχαν αρχές και άυλα στοιχεία πέρα από το μπασκετικό τους ταλέντο που προώθησαν τη λίγκα προς τα μπροστά. Προσωπικά, δεν βλέπω κάτι αντίστοιχο στην επόμενη γενιά των σταρ σε σχέση με την παλιά που έκανε το NBA παγκόσμιο γίγαντα. Ποια είναι η γνώμη σας για αυτό;
Πάντα κάποιος αναδύεται. Υπήρξε ένας ήπιος πανικός όταν ο Michael Jordan συνταξιοδοτήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1990, επίσης. Όμως ο Kobe and Shaq εμφανίστηκαν ως η νέα δυναστεία στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Ο Allen Iverson ενέπνευσε μια ολόκληρη νέα γενιά οπαδών και παικτών. Ο LeBron James και Dwyane Wade ήρθαν το 2003. Πάντα έρχεται ένα άλλο κύμα ταλέντων. Θα έχουν το ίδιο χάρισμα με τον LeBron και τον Steph; Την ίδια εμπορευσιμότητα; Την δημοτικότητα; Θα έχουμε την ανάγκη - δίψα να τους δούμε στην τηλεόραση να παίζουν; Αυτό είναι πιο δύσκολο να προβλεφθεί.
7. Ως φίλαθλος του Dallas, είμαι λίγο αναστατωμένος για το Trade του Kyrie Irving. Ήμουν αντίθετος από την αρχή και μου φάνηκε ότι οι Mavs ήθελαν να διορθώσουν το λάθος τους με τον Jalen Brunson, αλλά τελικά φαίνεται ότι έχει σημαντικές αγωνιστικές και έμμεσες απώλειες. Για μένα το Tanking ήταν η καλύτερη λύση, και πιθανώς και για τον οργανισμό, δεδομένων των κινήσεων που φαίνεται να έκαναν τον τελευταίο καιρό. Τι πιστεύετε για την κατάσταση στους Mavs; Εκτός από το μπασκετικό του ταλέντο, έχω αρχίσει να ανησυχώ και για τη νοοτροπία του Luka. Θα είχε νόημα για εσάς ένα Trade του Doncic;
Το Trade του Kyrie Irving ήταν ίσως το πιο καταστροφικό Trade εντός της σεζόν που μπορώ να θυμηθώ. Υποτίθεται ότι θα έβαζε τους Mavericks σε υποψηφιότητα για να κερδίσουν τη Δύση. Έκανε το αντίθετο. Από πρακτικής πλευράς, είχαν δίκιο που έκαναν Tanking στα δύο τελευταία παιχνίδια της σεζόν, για να διατηρήσουν το pick τους στο ντραφτ. Εξακολουθούν όμως να βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση. Η εκ νέου υπογραφή του Kyrie Irving σημαίνει δέσμευση πολλών χρημάτων σε έναν αναξιόπιστο, ασταθή-εκρηκτικό παίκτη. Αλλά δεν έχουν την πολυτέλεια να τον αφήσουν να φύγει. Απλώς δεν έχουν αρκετό ταλέντο γύρω από τον Luka. Θα ζητήσει ανταλλαγή; Νομίζω ότι είναι πολύ νωρίς για να γίνει αυτή η συζήτηση. Αλλά αυτό το καλοκαίρι μπορεί να είναι η πιο σημαντική offseason στην ιστορία των Mavericks. Αν μπορέσουν να ξαναφτιάξουν το ρόστερ και να γίνουν υποψήφιοι για την κατάκτηση του πρωταθλήματος την επόμενη σεζόν, νομίζω ότι ο Luka θα είναι μια χαρά. Αν αποτύχουν να αναβαθμίσουν το ρόστερ, η επόμενη σεζόν θα μπορούσε να είναι το σημείο χωρισμού.
8. Το 2019, γράψατε ένα άρθρο με τίτλο "Saying Goodbye to the Trips of a Lifetime" στο οποίο εύχεστε οι Warriors να το κάνουν ξανά και να πάρουν το πρωτάθλημα.
Το 2022 το έκαναν. Φέτος, μετά την επιστροφή του Wiggins, αυξήθηκαν σημαντικά οι πιθανότητες να κατακτήσουν ξανά το πρωτάθλημα. Τι πιστεύετε σε σχέση με το να γίνουν ξανά πρωταθλητές οι Warriors;
Επίσης, θεωρείται ότι θα είναι ο τελευταίος χορός για αυτή την ομάδα αν δεν σηκώσει το τρόπαιο;
Αυτή ήταν σίγουρα μια περίεργη σεζόν για τους Warriors. Η ασυνέπειά τους και το τρομακτικό ρεκόρ τους εκτός έδρας δημιούργησαν πολλά ερωτηματικά τόσο για το παρόν όσο και για το μέλλον τους. Ωστόσο, είναι ακόμη εδώ, και εξακολουθούν να ακμάζουν στα playoffs, με την ευκαιρία να περάσουν ξανά στους Τελικούς και να υπερασπιστούν τον τίτλο τους. Μπορούν να κερδίσουν αυτή τη σειρά κόντρα στον LeBron and the Lakers; Μπορούν να αποκλείσουν τους Nuggets ή τους Suns στους τελικούς της Περιφέρειας; Μπορούν να νικήσουν όποιον νικήσει την Ανατολή; Όλα αυτά είναι εύλογα ερωτήματα. Όμως ο Στεφ εξακολουθεί να παίζει σαν MVP, ο Klay είναι ακόμα καλύτερος από ό,τι ήταν πριν από ένα χρόνο και ο Draymond εξακολουθεί να είναι ένας κορυφαίος αμυντικός. Νομίζω ότι έχουν δείξει ότι η δυναστεία έχει ακόμα λίγη ζωή μέσα της και ότι τους αξίζει μια ευκαιρία να μείνουν μαζί.
Εάν αυτό το Q'n'A διεγείρει τη φαντασία σας, μπορείτε να ακολουθήσετε τον Kύριο Beck στο Twitter για να βρείτε εύκολα το ενδιαφέρον περιεχόμενο που ανεβάζει αλλά και στο Authory, για να βρείτε όλα τα άρθρα του!
Το εξώφυλλο του άρθρου δημιουργήθηκε από την 𝒞𝑒𝓁𝑒𝓈𝓉𝒾𝑒